Paarden, de spiegels van je ziel: Marijke Peeters over haar ervaring met Sensitive Horsemanship.
In November 2013 kwam Infinity, mijn eerste eigen paardje, op mijn pad. Hij was gevangen met 56 andere veulens uit een natuurreservaat.
Hoewel ik absoluut niet de intentie had om een paard, laat staan een veulen, te kopen, liepen de dingen toch anders. Ik stond te kijken in de stal, waar hij met tien andere veulens stond en hij tilde zijn hoofd omhoog, en de eerste moment dat ik hem zag wist ik meteen: Hij hoort bij mij. Ook al had ik op dat moment niet de middelen en de kennis om een veulen van een half jaar oud groot te brengen.
Infinity is ondertussen bijna drie jaar. Hij groeit uit tot een prachtig ponypaardje. Hij heeft zijn eigen karakter, is heel erg lief maar ook mensenschuw (vooral bij mannen ). De eerste ervaring met mensen was voor hem niet positief, met bruut geweld bij zijn moeder weggesleurd. De eerste weken en maanden ben ik heel erg bezig geweest met een band opbouwen. Vertrouwen geven en krijgen. Met vallen en opstaan, omdat ik zelf geen ervaring had met veulens en ook wel een angst had. Hij voelde die angst waardoor hij onzeker werd, en dat maakte mij weer onzeker. Een constante wisselwerking dus.
Toen hij 1 jaar oud was werd hij ziek. Leverproblemen, met lichamelijk schuren tot bloedens toe als gevolg. Een jaar lang ben ik op zoek geweest naar de juiste hulp, dierenartsen die me middeltjes voorschreven maar niet konden helpen. Ik voelde dat Infinity me iets wilde vertellen maar dat ik hem niet goed begreep omdat ik de paardentaal nog niet zo goed begrijp. Ik was Wendy haar site al tegengekomen maar fin was nog maar 1,5 jaar oud toen, te jong om echt mee te werken volgens mij.
Een jaar later, toen fin 2,5 jaar oud was en nog steeds schuurde, besloot ik hulp te zoeken. Ik had iemand nodig die me kon helpen te begrijpen met wat ze eigenlijk bedoelen met: Paarden zijn de spiegels van je ziel. Iemand die me kon helpen naar Infinity te luisteren, met hem samen te werken zodat onze band nog dieper en intenser werd. Weer kwam ik Wendy haar website tegen, en ik besloot de sprong te wagen.
Ik gaf meteen aan dat ik ergens wel een angst had, Infinity was jong en nog nooit echt op verplaatsing geweest. Ik werd meteen gerustgesteld met de boodschap dat er voldoende kennis en ervaring was om dit , moesten er problemen zijn, op te vangen.
We hebben de voormiddag samengewerkt, rond de drie a’s: Ademhaling, Aarding , Aandacht. De drie belangrijkste dingen die we kunnen gebruiken in het werken met paarden. Ik had al wel ervaring met meditatie en lichaamswerk, maar het was erg prettig om te werken in een sfeer van zoveel vertrouwen en ruimte voor ieders zijn. Je voelde je meteen prettig en geaccepteerd door Wendy en de groep. Ik merkte dat ik , ondanks mijn onzekerheid, toch ook gewoon open mezelf kon en mocht zijn. Wendy heeft me geholpen met een oefening om echt in mijn eigen kracht te staan, door dit te ervaren sta ik veel steviger in mijn schoenen en ik merk dat ik nog steeds dagelijks meerdere keren door deze oefening contact met mijn centrum maak en daardoor weer mijn sterkte ervaar.
In de namiddag gingen we vanuit onze eigen kracht werken met de paarden. Dit was een heel erg unieke emotionele ervaring, waarbij ik echt en oprecht heb kunnen ervaren wat mensen bedoelen met de “paarden zijn de spiegel” van de ziel. Ik heb zoveel mooie dingen gezien en ervaren.
Ik leerde om vanuit mijn kracht, hier en nu, contact te maken met Infinity. Hij kwam wel, ondanks dat ik mijn grens aangaf, steeds te veel in mijn ruimte. Door deze ervaring terug te koppelen naar mijn dagelijkse leven in contact met mensen, kwam ik erachter dat ik misschien niet zo duidelijk mijn grenzen aangeef, vanuit een angst, waardoor Fin hier ook doorheen liep. Wendy leerde me hoe ik hierin duidelijker kon zijn, en ik merkte dat Fin dit meteen oppikte en hierdoor ook meer afstand hield, waardoor hij zachter werd in het contact tussen ons.
Toen de andere groepsleden contact maakten met hun paarden, of de paarden van Wendy, gebeurde er ook bijzondere dingen. Er kwamen zoveel onverwerkte emoties naar boven, verdriet, angst en de paarden reageerden hier elk op een bepaalde manier op. Het mooiste was nog dat ik zag gebeuren dat iemand getroost werd door de paarden, de snuit werd tegen haar aangeduwd als een soort van aanmoediging: “Hey, je mag hier gewoon jezelf zijn.” Dat raakte ons allemaal.
De paarden vertellen ons zoveel, als je ervoor openstaat om te luisteren.
Sinds de opleiding probeer ik contact te maken met mezelf, alvoor ik naar mijn twee pony’s ga. Ik merk dat Fin veel beter in zijn vel zit en dat het schuren minder aanwezig is momenteel. Ik verwacht veel minder van hem en kan genieten van gewoon aanwezig te zijn. Vanmiddag was ook zo’n bijzonder moment. Ik zat in de weide in het zonnetje, en hij kwam bij me staan. Met zijn neus op mijn gezicht , beide enorm te genieten van het moment. Ik voelde dat mijn hart leefde, en dat ik intens aanwezig was, verbonden met het dier dat ik enorm graag zie. Infinity leert me los te laten, hier en nu te zijn, te genieten van aanwezig zijn. Dat kon ik niet voor ik Wendy ontmoet had.
Ik ben erg dankbaar voor deze unieke ervaring, en ik ben blij dat Infinity en ik begeleid worden door Wendy. Ik voel en weet dat dit de weg is die bij ons hoort, en ik ben benieuwd naar wat we allemaal nog samen kunnen leren.
Sensitive horsemanship, dat is echt de manier waarop ik samen wil zijn, met mijn paarden, in contact, met mensen en mijn omgeving. Het is een geschenk dat ik voor de rest van mijn leven bij me zal dragen.
Meer info?
Lesdag Sensitive Horsemanship